Artık deniz bitti beyler!

Avrupa’da herkes artık Alman olmak zorunda
Euro diye bir para dolaşımda kalacaksa, Euro içindeki herkes Alman gibi çalışıp Alman gibi üretken olup Alman gibi tasarruf etmek zorunda. Alman'ı çalıştırıp kendisi yatan ülkelerin Euro Bölgesi içinde kalmak gibi bir lüksü artık yok. Son on iki yıldır Euro Bölgesi'nin tüm ülkeleri Alman ekonomisinin riski ile borçlanıp vatandaşlarına Alman ekonomisinin olanak verdiği hayat standardı artışının çok üzerinde artışlar sundular.
Deniz bitti. Artık geriye dönüş zamanı. Kazanımmış gibi görünen hayat standardı artışlarının önemli bir bölümü birçok ülkede kaybedilecek. Bunu Euro içinde yapabilenler Euro kullanmaya devam edecek. Yapamayanlar Euro'dan çıkacak. Avrupa'da kapalı kapıların ardında bunlar konuşuluyor. Kamuoyu önünde dillendirilmeyen, Euro kullananlar son on iki yıldır elde ettikleri kazanımları geri vermemeye direnirse, Euro'dan çıkanın Almanya dahi olabileceği.
Konuya tersten yaklaşılıyor. Almanya'nın Euro'yu kurtarmak için yeterli çabayı göstermediği söyleniyor. Büyük ölçüde bu yargı doğru. Ama, Almanya her türlü desteği vermesi diğerlerinin şimdiki hayat standartlarından geriye gitmesi zorunluluğunu ortadan kaldırmıyor.
BÜTÇE VE EMEK MALİYETİ
2011 yılında Almanya'da bütçe açığı milli gelirin yüzde 1'i kadar. Bu oran İrlanda'da yüzde 13, Yunanistan'da yüzde 10'a yakın, İspanya'da yüzde 8'in üzerinde, Fransa'da yüzde 5 civarında. Bu böyle devam etmez. Almanya'nın bütçe açıklarını artırarak bu ülkelerdeki yüksek bütçe açıklarını finanse etmesi söz konusu olabilir. Ama, böyle bir destek o ülkelerdeki bütçe açıklarını azaltmaz. Özveri Almanlardan değil, o ülkelerin kendilerinden gelmek zorunda.
2000 yılındaki emek maliyetini tüm Avrupa ülkelerinde 100 kabul edersek, 2011 yılında birim emek maliyeti endeksi Almanya'da 105 oldu. On iki yılda birim emek maliyeti yüzde 5 arttı. Bu endeks Fransa'da 125'e, İtalya'da 130'a, İspanya ve Portekiz'de 135'e dayandı. Birim emek maliyet endeksi Yunanistan'da 2009 yılında 150'ye dayanmışken 2011 yılında 140'ın altına geldi. Benzer şekilde, İrlanda'da 2008 yılında 140'ın üzerine çıkan endeks 2011 yılında 130'a geriledi.
Emek maliyeti bu ülkelerde düşmek zorunda. Aynı parayı kullanıp da, Almanya'da son on iki yılda yüzde 5 artan emek maliyeti yanında diğerleri yüzde 3040 emek maliyetinde artış sağlayamazlar. Sağlarlarsa, o parayı kullanabilme kabiliyetini kaybederler. Yaşanan da zaten budur. Birim emek maliyet endeksi her yerde Almanya'ya yaklaşmak zorunda. Yaklaşırken bu ülkeler aynı zamanda emek verimliliğini de artırmak ve Almanya'ya yaklaştırmak zorunda. Kısacası, Euro ülkeleri daha verimli olup daha az ücrete razı olmak durumunda. Zor, ama zorunlu.
REFORMLAR
Almanya'da işsizlik oranı yüzde 6 civarında. Bu oran İspanya'da yüzde 25, Yunanistan'da yüzde 20'nin üzerinde, Portekiz'de yüzde 15 civarında, İrlanda'da yüzde 14 kadar, İtalya'da yüzde 10'un üzerinde. Euro Bölgesi ortalaması yüzde 11 'in çok az üzerinde.
Almanya Euro'ya geçtikten sonra çok kapsamlı bir işgücü piyasası reformu yaptı. İşsizlik sigortasının kapsamını daralttı. İşçi çıkarmayı kolaylaştırdı. İş güvenliği sınırlarını daralttı. Euro Bölgesi içinde hiçbir ülke Almanya'nın yaptığını yapmaya yanaşmadı. Hâlâ da yanaşmıyorlar. Büyük ümitlerle İtalya'da iktidara gelen Monti'ye verilen destek sıra işgücü piyasası reformunu uygulamaya koymaya gelince hızla erimeye başladı.
Başka çareleri yok. Euro kullanan tüm ülkeler, Fransızlar dahil, artık Alman olmak zorunda. (Ercan Kumcu/Habertürk)

Sayfada yer alan bilgiler tavsiye niteliği taşımayıp yatırım danışmanlığı kapsamında değildir. Yatırımcı profilinize uymayabilir.